Stonka ziemniaczana
Plaga i przekleństwo z którymi borykali się nasi rodzice po zasadzeniu ziemniaków kiedy już wzeszły i dostały zielone listki była stonka. Plotka głosiła, że amerykanie z rzucili ją na Polskę z samolotu. Był obowiązek zbierania grupowo stonki. Sołtys wysyłał pismo które trafiało od gospodarstwa do gospodarstwa o obowiązku stawienia się jednego mieszkańca z gospodarstwa na zbiórce stonki, W takim zawiadomieniu była wyznaczona data godzina i miejsce spotkania. Uczestnik zbiórki musiał być zapatrzony w butelkę w której znajdowała się woda z naftą. Natomiast sołtys miał z sobą wiechę. Po zgromadzeniu się uczestników zbierania , sołtys prowadził uczestników zbiórki przez pola z zasadzonymi ziemniakami. Uczestnicy szli redlinami bacznie przyglądali się na krzaki ziemniaków. Po zlokalizowaniu stonki, była zebrana do butelek z naftom a krzaki gdzie znajdowała się stonka wyrywano i palono. Miejsce to było oznaczane wiechom ,którą miał sołtys. Zabiegi te nie dawały wielkich rezultatów . Stonka z roku na rok bardzo się rozprzestrzeniała i niszczyła uprawy ziemniaków. Więc rolnicy musieli przejść na środki chemiczne, różnego rodzaju opryski i a głównym środkiem był azotoks sypki,Pamiętam wsypywało się ten azotoks do pończochy i szło się redliną posypując krzaki ziemniaków gdzie była stonka,ten azotoks miał nieprzyjemny duszący zapach. Te środki chemiczne truły inne gatunki owadów, dużo padało przy tym pszczół i innych pożytecznych owadów. Ziemniaki też nie były takie smaczne po tych opryskach, ale trzeba było wybrać mniejsze zło konieczne by uratować ziemniaki przed tymi szkodnikami.
Zaprezentuje
H.B
Zbieranie stonki było koszmarne i obrzydliwe ale też nie zawsze uczciwe .
OdpowiedzUsuńBywało tak że przeszło się trochę po polu z kartoflami i resztę przeleżało gdzieś z boku.Z początku pojawienia się stonki nikt nie miał pojęcia jaki to niebezpieczny szkodnik.
Zosia.