Pamiętam, że okres postu był w moich czasach bardzo przestrzegany nikt by się nie odważył wziąć udziału w jakiejkolwiek zabawie czy imprezie. Były składane obietnice na czas postu rzucano palenie papierosów nie mówiąc już o piciu alkoholu. Był tez umiar w jedzeniu , mięso i wędlina jedliśmy w niedziele natomiast w inne dni tygodnia gotowało się raczej postne jedzenia ale były bogate w białko czy węglowodany. Ostatni tydzień postu był szczególnie przestrzegany. Od Wielkiego czwartku rozpoczynały się nabożeństwa. Mimo że do kościoła było daleko ale każdy jakość znalazł czas i czynnie w nich uczestniczył. Nie było osoby we wsi by ktoś nie był u spowiedzi a w Wielkanoc nie przyjął komunii świętej
Pamiętam wielki piątek post ścisły rano było przeważnie mleko i chleb na obiad kartofle kwaśnica lub woda ze śledzia , po południu do kościoła na drogę krzyżową. W wielką sobotę święceni pokarmów u nas w domu też my pościli można było zjeść kawałek placka drożdżowego. Dopiero rano w niedzielę po przyjściu z rezulekcji było obfite śniadanie.
Muszę jeszcze wspomnieć o jednym w czasie postu w kościele są odprawiane gorzkie żale, my mieliśmy do kościoła około pięciu kilometrów. Po mimo to , że rano byłam na mszy to nie mogłam sobie odmówić jechania z mamą na gorzkie żale. Śpiewała je Pani z Łękińska nazywała się Moryń / spokój jej duszy/ ja już nigdy nie słyszała tak pięknie śpiewanych gorzkich żali.
To jest nasza tradycja wyniesiona z rodzinnego domu naszej ukochanej wsi, której niema. Ja tak bardzo za nią tęsknie.
Helena
Muszę się przyznać,że takiej pięknej palmy,to ja dawno nie widziałam a i tekst też taki swojski.
OdpowiedzUsuńMój Dziadek na czas postu przestawał palić,pic alkohol i grać na skrzypcach.
Kontynuuję jego postanowienie nie piję alkoholu. Z.D
Witam jest to wspaniała sprawa przedstawić trochę historii o wsi której już nie ma ale w dalszym ciągu jest w sercach ludzi, którzy tam się urodzili i mieszkali. Wielkie dzięki dla pomysłodawcy i organizatorów
OdpowiedzUsuń