Redaktor Jerzy Urbankiewicz

 


Nasze planowane na dzień jutrzejszy spotkanie z Radiem Łódź jest znakomitą okazją do tego, aby wspomnieć o Redaktorze Jerzym Urbankiewiczu, inicjatorze spotkania mieszkańców Woli z tym samym Radiem w roku 1963. Redaktor Jerzy Urbankiewicz ma niezwykle bogaty życiorys, który mógłby być podstawą do nakręcenia dobrego filmu historycznego. Urodził się w roku 1915 w Łodzi. Walczył przeciw Niemcom w kampanii wrześniowej jako oficer Wojska Polskiego, następnie współpracował z Armią Krajową. W październiku 1944 r. aresztowany przez NKWD, 12 lat spędził w łagrze w Workucie. Był autorem pierwszej w Polsce publikacji o rosyjskich łagrach „Cztery listy z Workuty”. Podejmował bardzo wiele działań społecznych i kulturalnych, napisał wiele cennych książek i publikacji.



 Był laureatem wielu nagród. Ponadto został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari 5 klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1993), a w 1999 awansowany na podpułkownika rezerwy WP. Był człowiekiem powszechnie bardzo lubianym i szanowanym. Zmarł 11 sierpnia 2004 r, został pochowany na Cmentarzu św. Anny w Łodzi. Książka biograficzna Redaktora Jerzego Urbankiewicza pt „Opowieść o pułkowniku Jerzym Urbankiewiczu” autorstwa historyka Wojciecha Grochowalskiego jest obecnie dostępna w internecie.


pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Urbankiewicz

http://akwiano.pl/jerzy-urbankiewicz-zalozyciel-muzeum-ak

Jarek

jarczeslaw@tlen.pl

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Obraz
  Stowarzyszenie Ojcowizna Wola Grzymalina pragnie złożyć życzenia z Okazji Świąt Bożego Narodzenia dla wszystkich członków Stowarzyszenia i dla byłych mieszkańców Woli Grzymalinej
Czytaj więcej

Młócenie zboża

Obraz
Każdy gospodarz w Woli Grzymalinej hodował jakieś zwierzęta. Przeważnie były to konie, krowy i świnie. Do hodowli zwierząt konieczne było zapewnienie odpowiedniej ilości paszy. Z reguły każdy rolnik kilka hektarów swojego pola obsiewał zbożami z którego   produkował pokarm dla zwierząt. Gdy zboże dojrzało na polu, musiało być skoszone, związane w snopy, ustawione w mendle, a gdy odpowiednio wyschło, wtedy było zwożone do stodoły i częstokroć wypełniało całe 2 sąsieki w stodole od spodu aż po kalenicę dachu.   Ręcznie związany za pomocą porwósła snopek zboża                                           Snopy musiały być ustawione pionowo w postaci mendli Jesienią lub zimą zboże musiało być wymłócone. W Woli Grzymalinej, w czasach gdy jeszcze funkcjonowało Kółko Rolnicze można było korzystać z własnej młocarni, w późniejszym czasie sprzęt do omłotów był sprowadzany z Kucowa, przeważnie była to młocarnia typu „Warmianka”, prasa do słomy typu „Kuna” i silnik spalinowy. 
Czytaj więcej