Parafia Wola Grzymalina cz.1

 

Szkice o parafii w Woli Grzymalinej

Szkic 1

 

            Katolicka parafia Wola Grzymalina obejmowała na początku XIX wieku wsie: Wola Grzymalina, Łękińsko, Wolica, Piaski i Czyżów. Oprócz tego mniejsze skupiska ludności, często zwane pustkowiami: Dąbrowa, Kociniak, Modrzew, Słok, Stefanowizna.

Parafia miała kształt czworoboku, z nierównomiernym rozłożonym osadnictwem. Północ to w zasadzie sama Wola i większość pustkowi, pozostałe wsie usytuowana były w południowej części parafii, blisko wsi sąsiednich parafii Kamieńsk, Gorzędów czy od zachodu Sulmierzyce.

            Parafia była mała, niezbyt ludna, wciśnięta między większe. Za to mogła się pochwalić dwoma kościołami. Pierwszy, będący siedzibą parafii we wsi Wola Grzymalina. Drugi w Łękińsku, w której to wis mieścił się dwór dziedzica okolicznych gruntów.

            Mieszkańcy poszczególnych wsi wchodzących w skład parafii często byli bardziej „zżyci” z mieszkańcami sąsiednich parafii niż z mieszkańcami parafii wolskiej. Wynikało to zapewne zarówno z geograficznego ukształtowania samej parafii, jak i związków rodzinnych mieszkańców, zwłaszcza wsi Piaski i Czyżów, którzy mieli licznych krewnych w sąsiednich parafiach (np. ród Blodów).

            Analiza danych metrykalnych wskazuje dość charakterystyczny trend. Mieszkańcy Czyżowa i Pisków zawierali związki rodzinne pomiędzy sobą, sporadycznie z mieszkańcami Wolicy i bardzo rzadko z mieszkańcami Łękińska i Woli. Mieli za to krewniaków we wsiach parafii Kamieńsk. Stamtąd osiedlili się w parafii wolskiej Włodarczykowie, Hamczykowie i inni.

            Z kolei mieszkańcy Woli Grzymalinej szukali związków rodzinnych albo z rodzinami z Łękińska czy Wolicy bądź też ze mieszkańcami parafii Sulmierzyce. Z tamtych miejsc też przybywali nowi mieszkańcy, którzy w XIX wieku osiedlili się w Woli czy Łękińsku – np. Michalczykowie z Łuszczanowic, Pierzakowie i inni.

            Pierwsze zachowane łacińskie akty urodzin z 1805 r. sporządzał w Woli ksiądz Melchior Rydzykowski, proboszcz parafii. W 1815 r. łacińskie akty sporządzali też księża Jan Cichnowski, Antoni Kadłubski i Franciszek Dąbrowski. Polskie Akty dalej sygnował ksiądz Rydzykowski, choć przez jakiś czas zastępował go ksiądz Józef Wernichowski.

            Wielkość ludności parafii oddaje porównanie urodzin z danymi z sąsiednimi parafiami. Poniżej kolejno zapisuję sporządzone w poszczególnych parafiach akty urodzenia / aktu ślubu / akty zgonu w dwóch wybranych latach.

                                                    1820                                  1830 

Wola Grzymalina                     48 / 8 / 27                         55 / 6 / 24

Kamieńsk                                  204 / 25 / 94                     160 / 40 / 107

Sulmierzyce                              178 / 36 / 95                     205 / 45 / 122

Gorzkowice                               78 / 8/ 40                          113 / 27 / 94

 

            Powyższe dane jasno wskazują,  jak niewielka była parafia w Woli Grzymalinej. Jak niewielu mieszkańców ją zamieszkiwało i jak powolne był proces przyrostu ludności.

 

Opracował Dariusz Garncarek

           

           

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Obraz
  Stowarzyszenie Ojcowizna Wola Grzymalina pragnie złożyć życzenia z Okazji Świąt Bożego Narodzenia dla wszystkich członków Stowarzyszenia i dla byłych mieszkańców Woli Grzymalinej
Czytaj więcej

Młócenie zboża

Obraz
Każdy gospodarz w Woli Grzymalinej hodował jakieś zwierzęta. Przeważnie były to konie, krowy i świnie. Do hodowli zwierząt konieczne było zapewnienie odpowiedniej ilości paszy. Z reguły każdy rolnik kilka hektarów swojego pola obsiewał zbożami z którego   produkował pokarm dla zwierząt. Gdy zboże dojrzało na polu, musiało być skoszone, związane w snopy, ustawione w mendle, a gdy odpowiednio wyschło, wtedy było zwożone do stodoły i częstokroć wypełniało całe 2 sąsieki w stodole od spodu aż po kalenicę dachu.   Ręcznie związany za pomocą porwósła snopek zboża                                           Snopy musiały być ustawione pionowo w postaci mendli Jesienią lub zimą zboże musiało być wymłócone. W Woli Grzymalinej, w czasach gdy jeszcze funkcjonowało Kółko Rolnicze można było korzystać z własnej młocarni, w późniejszym czasie sprzęt do omłotów był sprowadzany z Kucowa, przeważnie była to młocarnia typu „Warmianka”, prasa do słomy typu „Kuna” i silnik spalinowy. 
Czytaj więcej