Kronika Szkoły w Piaskach, cz. 2

 


Po wyzwoleniu w 1945 r. począwszy od stycznia budynek zamienił się w prawdziwą szkołę. Otwarto szkołę o 1 nauczycielu z najwyższa klasą czwartą. W 1951 r. podwyższono stopień organizacyjny szkoły do 2 nauczycieli z najwyższą klasą piątą. Ale już w następnym roku ze względu na małą liczbę dzieci ponownie obniżono stopień organizacyjny szkoły do 1 nauczyciela z najwyższą klasą czwartą. Tak było do roku 1957. Potem znowu zmiana i podwyższenie stopnia organizacyjnego do 2 nauczycieli. Wtedy też zaszły zmiany administracyjne. Powstał powiat bełchatowski i utworzono Gromadzką Radę Narodową w Ruszczynie odległym o 2 km.

Nauczycielami wtedy byli Olejnik Józef (kierownik szkoły) i Podawca Albin (nauczyciel). W 1961 roku ponownie nastąpiła zmiana. Inspektorat Oświaty w Bełchatowie przeniósł służbowo wyżej wymienionych nauczycieli do innych szkół powiatu bełchatowskiego i nowe obowiązki insp. szkolny Stanisław Sokołowski powierzył Jerzemu i Marii Kraupe pozostawiając bez zmiany stopień organizacyjny szkoły.

Do ciekawych zmian na terenie obwodu szkolnego (tj. wsi Piaski i Czyżów) należ jeszcze dodać to, iż w 1960 roku przybyły tu grupy wiertnicze poszukujące ropę naftową. Znaleziono węgiel brunatny zalegający bardzo korzystnie na pobliskich terenach. W planach perspektywicznych rozwoju ziemi bełchatowskiej ze względu na bogate pokłady węgla brunatnego umieszczono budowę kopalni odkrywkowej i wielkiej elektrowni giganta nie mającej równego konkurenta w całym kraju. Ciekawym będzie jak wpłynie na rozwój niewielkiej (liczącej w 1961/62 roku szkolnym 59 dzieci) szkoły przemysł górniczy i energetyczny.

                                   Powyższe dane zebrano na podstawie rozmowy

                                   z mieszkańcami wsi Piaski i Czyżów oraz wywiadu

                                   w P.G.R.N. w Ruszczynie

                                                                            Jerzy Krauze

                                                                            kier. szkoły


Jarek

jarczeslaw@tlen.pl

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Młócenie zboża

Obraz
Każdy gospodarz w Woli Grzymalinej hodował jakieś zwierzęta. Przeważnie były to konie, krowy i świnie. Do hodowli zwierząt konieczne było zapewnienie odpowiedniej ilości paszy. Z reguły każdy rolnik kilka hektarów swojego pola obsiewał zbożami z którego   produkował pokarm dla zwierząt. Gdy zboże dojrzało na polu, musiało być skoszone, związane w snopy, ustawione w mendle, a gdy odpowiednio wyschło, wtedy było zwożone do stodoły i częstokroć wypełniało całe 2 sąsieki w stodole od spodu aż po kalenicę dachu.   Ręcznie związany za pomocą porwósła snopek zboża                                           Snopy musiały być ustawione pionowo w postaci mendli Jesienią lub zimą zboże musiało być wymłócone. W Woli Grzymalinej, w czasach gdy jeszcze funkcjonowało Kółko Ro...
Czytaj więcej

Wola Grzymalina - odwiedziny po czterech dekadach

Obraz
  Jest taki piękny serial telewizyjny w reżyserii Jana Łomnickiego pt. „Dom”. Jednym z bohaterów 20-tego odcinka tego serialu jest pochodzący z Lwowa Szczepan Pocięgło, który w przeszłości był Sybirakiem a podczas wojny przeszedł szlak bojowy z armią generała Andersa, więc po wojnie nie mógł wrócić do Polski a tym bardziej do swojego ukochanego Lwowa, który wtedy znajdował się już poza granicami Polski. Więc pozostał na emigracji i zamieszkał w Londynie. W latach 70-tych Szczepan postanowił odwiedzić rodzinę w Warszawie. Ale prosto z lotniska nie pojechał na adres, gdzie mieszkała jego bratowa, tylko zamówił taksówkę i kazał zawieść się do ówczesnej granicy z ZSRR aby znaleźć się jak najbliżej Lwowa. Niezwykle wzruszony popatrzył przez chwilę w stronę Lwowa, powdychał powietrza i wrócił do samochodu. A taksówkarz mówi do niego: - no i co, czy to wszystko? To nam było po to taki szmat drogi jechać? - luftu się nachapać- mówi Szczepan- takiego luftu jak we Lwowie, to na całym świec...
Czytaj więcej