Wola Grzymalina na wesoło

 

Dawniej na wsiach była taka tradycja montowania na drodze przy posesji drewnianych ławek. Na tych ławkach siadały przeważnie osoby starsze i miały w zasięgu wzroku wszystko, co się na drodze dzieje. Z okolicznych miejscowości najwięcej takich ławek było w Łękawie, bo tam ławeczka była chyba przy każdej posesji. W naszej Woli Grzymalinej również takich ławeczek było sporo, być może tradycja przywędrowała z Łękawy. Zdarzyło się pewnego razu, że właśnie kilka starszych osób zasiadało na swoich ławkach. A było to w centrum wsi pomiędzy kuźnią a szkołą, czyli tam, gdzie nie było drogi asfaltowej, tylko gruntowa. Był pogodny dzień, od kilku dni nie padał deszcz, więc droga była sucha.

Właśnie tego dnia zebrała się grupa kilku chłopaków i zastanawiali się nad tym, co by tu spsocić. I wymyślili. Jeden z nich odpalił swój motocykl (bodajże była to WSK, albo Junak), pojechał do lasu i przywiązał sznurkiem do motocykla dużą, suchą gałąź. Następnie wlokąc za sobą gałąź przejechał przez całą wieś. Po chwili powstał taki tuman kurzu, że wszystkie babcie z ławek pouciekały. Ich nerwowe  reakcje były takie, że opisać tego nie sposób. Gdyby Sylwester Chęciński widział to wydarzenie, to pewnie zrobił by z tego scenę do filmu „Sami swoi”. Później wszystko wróciło do normy, nikt do nikogo nie miał żalu, a wesołe wspomnienie pozostało w pamięci.

Takich wesołych historii było zapewne w Woli znacznie więcej. Zachęcam wszystkich mieszkańców Woli, zwłaszcza tych starszych, którzy dużo pamiętają do gromadzenia takich wspomnień,

Jarek