Teraz wrócę do moich wspomnień.
Były na naszym blogu regionalne nazwy geograficzne ale w naszej wsi prawie każdy mieszkaniec miał przezwisko , a delikatnie mówiąc pse udomin bo wiele nazwisk się powtarzlo nieraz wraz z imieniem więc latwiej było po pseudo.Mój Diziadek był Guć bo byl jeden we wsi, Ojca wołano Wróbelek. Zamiast   Jan był Janiu zamiast Stanisław był Śtachowu.Następne psełdo napiszę jak mi pozwolą ich dzieci. Jest tego sporo. Zosia.        

Komentarze

  1. MM18 sierpnia 2018 11:46

    Ja pamiętam "Janaku","Kamyz","Kozoki","Dyndaj" itp.Uważam ,że przezwiska -psełdonimy można publikować nie przypisując ich do nazwisk i konkretnych osób. Trzeba to potraktować na wesoło ,a myślę że nam osobiście humoru nie brakuje.Snobizm zostawmy ponurakom.
    MM

    OdpowiedzUsuń
  2. MM18 sierpnia 2018 11:53

    Komentarze odnośnie odpowiedz P.Wójta należy umieszczać na stronach blogu. Ukryte w komentarzach nie wywołują pożądanego efektu.
    MM

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Młócenie zboża

Obraz
Każdy gospodarz w Woli Grzymalinej hodował jakieś zwierzęta. Przeważnie były to konie, krowy i świnie. Do hodowli zwierząt konieczne było zapewnienie odpowiedniej ilości paszy. Z reguły każdy rolnik kilka hektarów swojego pola obsiewał zbożami z którego   produkował pokarm dla zwierząt. Gdy zboże dojrzało na polu, musiało być skoszone, związane w snopy, ustawione w mendle, a gdy odpowiednio wyschło, wtedy było zwożone do stodoły i częstokroć wypełniało całe 2 sąsieki w stodole od spodu aż po kalenicę dachu.   Ręcznie związany za pomocą porwósła snopek zboża                                           Snopy musiały być ustawione pionowo w postaci mendli Jesienią lub zimą zboże musiało być wymłócone. W Woli Grzymalinej, w czasach gdy jeszcze funkcjonowało Kółko Ro...
Czytaj więcej

Wola Grzymalina - odwiedziny po czterech dekadach

Obraz
  Jest taki piękny serial telewizyjny w reżyserii Jana Łomnickiego pt. „Dom”. Jednym z bohaterów 20-tego odcinka tego serialu jest pochodzący z Lwowa Szczepan Pocięgło, który w przeszłości był Sybirakiem a podczas wojny przeszedł szlak bojowy z armią generała Andersa, więc po wojnie nie mógł wrócić do Polski a tym bardziej do swojego ukochanego Lwowa, który wtedy znajdował się już poza granicami Polski. Więc pozostał na emigracji i zamieszkał w Londynie. W latach 70-tych Szczepan postanowił odwiedzić rodzinę w Warszawie. Ale prosto z lotniska nie pojechał na adres, gdzie mieszkała jego bratowa, tylko zamówił taksówkę i kazał zawieść się do ówczesnej granicy z ZSRR aby znaleźć się jak najbliżej Lwowa. Niezwykle wzruszony popatrzył przez chwilę w stronę Lwowa, powdychał powietrza i wrócił do samochodu. A taksówkarz mówi do niego: - no i co, czy to wszystko? To nam było po to taki szmat drogi jechać? - luftu się nachapać- mówi Szczepan- takiego luftu jak we Lwowie, to na całym świec...
Czytaj więcej